အာရပ္ကမ ၻာ ပ်က္စီးျခင္း
သက္ရွိေတြက အေလာင္းေတြေပၚမွာ ပုပ္ေဆြးတဲ့အခါ
တိုက္ပြဲဝင္သူေတြရဲ႕သြားမ်ား ဓားေတြျဖစ္သြားတဲ့အခါ
စကားလုံးေတြ အဓိပၸာယ္ေပ်ာက္ကာ အာဆင္းနစ္အဆိပ္ျဖစ္သြားတဲ့အခါ
က်ဴးေက်ာ္သူေတြရဲ႕ လက္သည္းေျခသည္းေတြ တိရစၧာန္ လက္သည္းေျခသည္းေတြ ျဖစ္သြားတဲ့အခါ
မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြက လူသတ္ပြဲႀကီးႏႊဲၾကဖို႔ အလ်င္လိုလာၾကတဲ့အခါ
ေအာင္ႏိုင္သူေတြရဲ႕မ်က္လုံးမ်ား သက္ရွိက်ည္ေတြျဖစ္လာတဲ့အခါ
ဓမၼဆရာေတြက တူကိုေကာက္ကိုင္ကာ ကားစင္တင္ သတ္ၾကျဖတ္ၾကတဲ့အခါ
အာဏာပိုင္ေတြက ရန္သူကို တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့အခါ
ေတာင္ေပၚသားေတြရဲ႕ေျခေထာက္ေတြ ဆင္ေတြအလား ေလးလံလာတဲ့အခါ
ႏွင္းဆီပန္းေတြက သုႆန္တစျပင္မွာသာေပါက္ေတာ့တဲ့အခါ
ပါလက္စတိုင္းသားရဲ႕အသည္းကို သူမေသခင္စားၾကတဲ့အခါ
ေနကိုယ္တိုင္က မသာလႊမ္းတဲ့အဝတ္စျဖစ္ဖို႔ကလြဲ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္မွမရွိေတာ့တဲ့အခါ
လူသားဒီေရ တက္တက္လာတယ္။
ျပန္ မုန္းေအာင္
XXXIX from The Arab Apocalypse
By Etel Adnan
When the living rot on the bodies of the dead
When the combatants' teeth become knives
When words lose their meaning and become arsenic
When the aggressors' nails become claws
When old friends hurry to join the carnage
When the victors' eyes become live shells
When clergymen pick up the hammer and crucify
When officials open the door to the enemy
When the mountain peoples' feet weigh like elephants
When roses grow only in cemeteries
When they eat the Palestinian's liver before he's even dead
When the sun itself has no other purpose than being a shroud
the human tide moves on.
No comments:
Post a Comment